بررسی علل عدم اثر بخشی پاداشها برای پرستاران: یک مطالعه موردی

مقدمه: نظام‌های پاداش در سازمان‌ها، هم از نظر جلب رضایت کارکنان و هم از نظر اثربخشی سازمان حائز اهمیت فراوانی است؛ بنابراین درک مدیران از استفاده مناسب و طراحی برنامه‌های پاداش دهیِ اثربخش ضروری است. هدف: بررسی علل عدم اثر بخشی پاداش‌ها برای پرستاران هدف مطالعه حاضر است. مواد و روش‌ها: این یک مطالعه موردی است که بر روی تمامی پرسنل؛ 9 سرپرستار و 33 پرستار شاغل در 5 بخش بستری(غیر سرپایی) یکی از بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال 1390 انجام شد. ابزارهای مورد استفاده شامل: 1. پرسشنامه‌ی بررسی علل اثر بخشی پاداش‌ها در هفت بعد مدیریت پاداش بر اساس مقیاس لیکرت و 2. پرسشنامه تجربه پاداش‌ها، در دو بعد پاداش‌های درونی و بیرونی با مقیاس بلی و خیر از دیدگاه پرستاران بوده است. روایی ابزارها از نظر صوری و محتوایی سنجیده شده و پایایی ابزار با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ هر دو ابزار بالای 70% به دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها، از نرم افزار SPSS17 و آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) استفاده شد. همچنین مصاحبه نیز با سرپرستاران در زمینه نحوه پاداش‌دهی انجام شد که یافته‌های آن مورد تحلیل کمی قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند پاداش‌ها از اثر بخشی لازم برخوردار نبوده‌اند. بیشترین علل عدم اثربخشی از دیدگاه پرستاران به ترتیب شامل عدم کفایت پاداش‌ها، استفاده نکردن از نظرات پرستاران در نحوه پاداش‌دهی، دقیق نبودن معیارهای پاداش‌دهی، عدم اعطای پاداش با ارزش در دفعات مکرر، هر یک با  (97%)، در نظر نگرفتن پاداش‌های متنوع، توزیع غیرمنصفانه پاداش‌ها نیز هر یک با (94%)، عدم برقراری رابطه مناسب میان عملکرد مطلوب و پاداش‌ها (8/78 %) و عدم وجود توازن مناسب میان تجربه پاداش‌های درونی و بیرونی بوده است. همچنین از دیدگاه سرپرستاران، نبود ابزار مناسب جهت ارزشیابی عملکرد و خط مشی‌های پاداش، علل عدم اثربخشی عنوان شده است. نتیجه‌گیری: مدیران پرستاری می‌توانند راهبردهایی جهت رفع عوامل بازدارنده شناسایی شده بر اثر بخشی پاداش‌ها به کار گیرند.